با چشمهای بسته
نامش را
بر برگِ تاک می‌نویسم
گَس چون شراب!
“شعر”
معشوقه‌ی من
گویی نام تو را از دل شعری ربوده است نسیم که از ازل شعرها گمشده‌ای دارند با چشمانی شبیه چشمهای تو و نمیدانند هنوز وقتی
اِی ناب،نایاب مَباد آن دَم که آنگونه مشغولت نباشم که بدانم روز است! که بفهمم شب شد! آرزویم نوشیدنِ عطرِ توست گلبوته‌ی شب‌بو سَر بگردان،
صدای هوا،صدای آب صدای آتش،صدای خاک صدای تو صدای تو را چون آتش در دست می‌گیرم و می‌دَوَم می‌دَوانَد مرا بخوانم،بدوانَم،بتازانَم من با صدای تو
الفاظی که طعم‌شان دهانم را مَست میکند و حروفی که رنگشان چون آب است من بر خویش تنیده‌ام اَبریشمین مَحبسی از شعر! به نام تو
لیلای لای‌لای های شبانه من عاشق شدن نمی‌دانستم! زیبایی‌‌ات آموزگارم شد و آن کرد عشق با ما که شبیه شدیم چون دو شعر پیاپی از
تو معنای سکوت منی به همین سنگینی به‌همین زیبایی تو تصویر لحظه‌ی ماتِ خوشه‌‌های گندمی زیرِ باران ترجُمانِ بُغضِ صحرایی در گوشِ نسیم تعبیرِ لبخندِ
صبحدم چون خاستم دیدم آغشته‌ام به تو چون گنجشک باران دیده دیدم کلمات از هر سوی به سمتم می‌آیند دیدم گوشه‌گوشه‌ی خوابِ دوشین ردّ پایت
آنگونه دلتنگ بودم که باران در نگاهم، به هِیبتِ تو طلوع می‌کرد پِچ‌پِچه‌ی زَنبق و یاس با صدای تو به گوشم می‌رسید و تمام شعرها
خدا عاصی از دلتنگیوقتِ شعر‌خوانی با بارانبه رنگِ چشم‌هایت چو می‌رسیدبلند می‌گفت:پناه بر دریاپناه بر دریاپناه بر دریا بُرشِ شعری از کتاب:یک اتفاق ساده
آنقدر عاشقم که گر مرا بسوزانند عطر تو جهان را در آغوش خواهد کشید چنان دلبسته که بریده‌ام از همه و آن سان شیدا که
وقتی که تو چشم‌هایت را میبندی جهان از هم می‌پاشد و من چون کودکی که درجنگ اَسباب بازی‌اش را می‌جوید! بوسه می‌خواهم! برشِ شعری از
از مجاورت خدا می‌آیی؟ تو که تن‌پوشی از مِه بر اندام داری عطر جنگل می‌دهد خیال سبز فامت و طعم شراب می‌رسد هم دم از
کلیه حقوق متعلق است به حامد نیازی – آرت دیزاین