آنقدرها مهم نیستم که کسی بخواهد چیزی از من بداند هر چه مهم بود را نِوِشتهام یا آواز کردهام هر چه زیبا بود را خواندهای یا لبخند زدهای حامد مرا خواند آن که دیگر نیست اما نبودهام هیچگاه و نیازی به من ارث رسید که نخواستَمَش هرگز معجونی از نبودن و نخواستنم گویا همین وضع […]
بیشتر بخوانید
سال ۱۳۹۵ سال پُرکاری برای حامد نیازی بود و دو اثر از او در دسترس قرار گرفت: اولین کتاب او سرگیجه نام داشت که شامل اشعار سپید، کوتاه و مینیمال هایی بود که در خلالِ سالهای ۹۳ تا ۹۵ نوشته شده بودند. بلافاصله پس از اتمامِ سرگیجه حامد نیازی به پیشنهاد دوستانش نگارش شبِ فیروزهای […]
بیشتر بخوانید
علاقهی حامد به موسیقی و خصوصا خوانندگی علاقهای ذاتی بود که ریشه در کودکی او داشت پدرش صدای خوبی داشت و سالها قرآن خواند مداحی کرد. برادر او نیز از بهترین و صاحب سبکترین مداحان و شاعران آیینی بود و هست. اما حامد همانطور که جنس شعرش فرق داشت،جنس خواندنش هم متفاوت بود بعد از […]
بیشتر بخوانیدهنری ندارم مگر
جای هوا، تو را نفس بکشم
تو را جای باران، بپرستم
جای خدا، تو را ببینم
و تو را با خویش، در آینه اشتباه بگیرم!
من‌هنری ندارم مگر
تو را دوست بدارم
و این تویی
که این را
چنان زنانه به من آموختی
که عشق بناممش!
برش شعری از کتاب:
نامه‌های سوخته
عشق تویی کمی زیباتر
زیبا تویی کمی دلرُباتر
دلرُبا تویی کمی مهربان‌تر
مهربان تویی کمی زندگی بخش‌تر
زندگی تویی کمی پُرشورتر
عاشق منم!
گُل تویی کمی خوش بوتر
رنگین‌کمان تویی کمی خوش رنگ‌تر
و شعر تویی کمی عاشقانه‌تر
همه چیز تویی
و دنیا برایم آغوش توست
تنها کمی بزرگ‌تر
بُرشِ شعری از کتاب:
نامه‌های سوخته
من تمامِ زنان را روزی مُلاقات کردم
من به تمامِ زنان شبی اندیشیدم
وقتی او را برای اولین‌بار دیدم
بُرشِ شعری از کتاب:
یک اتفاق ساده
چنان در آغوش گیرمت
که نَشت کنی در من
آهسته،آهسته
چون ساغری تُهی شوی از خویشتن
و اگر از دلتنگی هیچ مگویی
به باد بسپرمت با بغض
چون پَری جا مانده از ققنوس
به آتش جانم چو اَندر شوی
هزار عشق از تو زاده شود
ناگه چنان گُر گیرم از تو
که هزاران باران خاموشی‌ام را نتواند دید
شُستَنم را نتواند خواست
آه…
بُرشِ شعری از کتابِ:
یک اتفاق ساده
زیبایی‌ات مُسبّب خلقتِ چشم بود
در دنیای صورتم
لب، نازل شد که بگویمت و ببوسانمت
از پلک‌هایم خورشید می‌تَراود
پس از طلوعِ تو به شبم
و در شبم، مهتاب هبوط می‌کند
تا در نوری کم‌سو،
که رخنه کرده در ظلمتِ اتاق
بوسه‌هایم را بیابم، که تنیده‌اند بَر اَندامت
و اَندامت، رازقی عصیانگری‌ست
که مریم وار!
مادرِ تمام شعرهاست
برشِ شعری از کتابِ:
یک اتفاق ساده
هر جایِ دنیا که به من فکر کنی
من به نزدیکترین خاطره‌ی‌مان می‌روم
خاطره‌ی اولین دیدار
همان که اَمانم را بُریده
کاش میشد فردا
دوباره
برای اولین بار
می‌دیدمت!
بُرشِ شعری از کتابِ:
نامه‌های سوخته
از من سلام بر تو
ای باران تمام‌قَد
ایستاده بر، اِنحنای خیالت
ای آتش، وامدارِ نگاهت
ای چون من هزار شاعر،در بند رویایت
ای چون خدا خودی
ای معجزه، قداستِ مستیِ شراب
از من سلام بر تو که معشوقه‌ی منی
برش شعری از کتابِ:
یک اتفاق ساده
کاش امروز اینجا بودی
باران می‌گرفت
قدم می‌زدیم
تو ذوق می‌کردی و من تماشا
کاش بودی و می‌دیدی
وقتی تو حواسم را زودتر از باران پَرت می‌کنی
خیس نمی‌شوم
من اینجا
بی‌تو
زیرِ باران
آب می‌شوم!
شعری از کتابِ:
نامه های سوخته
می‌گویم: دوستت دارم؛
و تو چونان،
گلدانِ اطلسی که در صبح‌گاهان
آب می‌نوشد،
زیباتر میشوی!
بُرشِ شعری از کتابِ:
یک اتفاق ساده
مرا در آسمان به خاک بسپارید!
و بر سنگِ مزارم بنگارید!
اینجا شعری خفته است
که شاعری او را نیافت
برشِ شعری از کتاب:
یک اتفاق ساده